ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ: ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ

Τα όσα ωραία έγιναν στην Ολομέλεια της Κομοτηνής (σημείωση: τι κρίμα να συνδέεται η όμορφη και ιστορική αυτή «νομική» πόλη της διαμελισμένης γενέθλιας γης της Θράκης με τέτοια ατοπήματα), ξαναφέρνουν στο προσκήνιο επιτακτικότερους από ποτέ τους προβληματισμούς για την τύχη, την αναμόρφωση και την μετεξέλιξη του δικηγορικού συνδικαλιστικού κινήματος. Για να μην ξαναλέμε τα ίδια και για να μην αναμασάμε τους γνωστούς δικηγορικούς μας βερμπαλισμούς, νομίζω ότι ήρθε η ώρα για πράξεις. Και κυρίως ότι ήρθε η ώρα για να αναληφθούν έμπρακτα οι πρωτοβουλίες εκείνες, που θα προσπαθήσουν να δώσουν τουλάχιστον μία εμπνευσμένη, μαχητική και επαρκή συνδικαλιστική διοίκηση και ένα όραμα, μία στρατηγική και μία τακτική στους αγώνες του κλάδου. Αφού φυσικά κάνουμε κάτι επώδυνο, που όλοι μάλλον θέλουμε να ξεχνάμε: την αυτοκριτική μας και την ενδοσκόπησή μας για τις ευθύνες και για το μερτικό μας σε αυτές. Ιδίως και πρώτα απ’ όλους, εμείς οι Πρόεδροι των Συλλόγων.
Τα κορυφούμενα και συνεχιζόμενα λοιπόν ανδραγαθήματα του προέδρου της Ολομέλειας, οι σοβαρές δυσλειτουργίες του υποτιθέμενου κορυφαίου συντονιστικού, καθοδηγητικού και αποφασιστικού οργάνου μας και η καθοριστική σημασία των σχετικά προκαλούμενων προβλημάτων στις κρισιμότερες ιστορικά στιγμές που περνά ο κλάδος, καθιστά ακόμη επιτακτικότερη την μεγαλόφωνη πλέον ανάπτυξη του προβληματισμού και του συλλογισμού για την αναμόρφωση της δομής του συνδικαλιστικού μας κινήματος.
24 περίπου χρόνια μετά την δημιουργία του θεσμού της Ολομέλειας των Προέδρων Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας (τι τίτλος κι αυτός ;), ο σκοπός ύπαρξής της (που άλλωστε ποτέ δεν επιτελέσθηκε) έχει μάλλον εκλείψει και η ώρα της αλλαγής έχει προ πολλού έλθει. Το προεδροκεντρικό κονκλάβιο, με το ανεξέλεγκτο προσωποπαγές δικαίωμα των Προέδρων να ψηφίζουν μόνο αυτοί και με όλα τα γνωστά συμπαρομαρτούντα ελέω … Θεού προεδρικά δικαιώματα, μόνο με αυτά της Ιεράς Συνόδου μπορούν να συγκριθούν.
Οι εξ οφίτσιο τίτλοι των 3 μεγάλων Προέδρων (Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Πειραιά) και η αυτοδίκαιη συμμετοχή τους στο Προεδρείο της Ολομέλειας, συναγωνίζεται σε δημοκρατικότητα, τους διορισμούς των αυταρχικότερων καθεστώτων. Η δε πλήρης έλλειψη και δυνατότητα ελέγχου του τρόπου άσκησης της διοίκησης της Ολομέλειας από τους λοιπούς φτωχούς συγγενείς (υπόλοιπους Προέδρους, Δικηγορικούς Συλλόγους, Δικηγόρους κ.λ.π.), μάλλον δεν έχει παγκόσμιο ταίρι σε δημοκρατικά και νόμιμα λειτουργούν συλλογικό όργανο – νομικό πρόσωπο, αφού οι στοιχειώδεις κανόνες και αρχές λειτουργίας νομικών προσώπων, δεν έχουν την παραμικρή εφαρμογή στην περίπτωση της Ολομέλειας. Η ύπαρξη της 10μελούς Συντονιστικής Επιτροπής, υποτίθεται ότι μάλλον εξυπηρετεί τον σκοπό της λειτουργίας ενός ευέλικτου οργάνου άμεσης δράσης και επέμβασης, που θα αποτελούσε τον προθάλαμο επεξεργασίας των προς εισαγωγή στην Ολομέλεια θεμάτων και προβλημάτων. Νομίζω όμως ότι και το όργανο αυτό έχει απαξιωθεί και έχει ξεστρατίσει του σκοπού του, η δε ύπαρξή του αποτελεί επίσης μοναδικό παγκόσμιο νομικό μόρφωμα, αφού έχει μόνο τίτλο και καθόλου αρμοδιότητες.
Με βάση τα παραπάνω και μέχρι σήμερα ισχύοντα λοιπόν, ο ανά τριετία εκλεγόμενος Πρόεδρος του Δ.Σ. Αθηνών, είναι αυτοδικαίως και ισοβίως (για την αντίστοιχη τριετία) και ο Πρόεδρος της Ολομέλειάς μας. Το ίδια αυτοδίκαια και για όλη την διάρκεια της 3ετίας, μέλη του Προεδρείου είναι και οι άλλοι 2 μεγάλοι Πρόεδροι. Το Προεδρείο της Ολομέλειας δεν υπόκειται σε καμία απολύτως ελεγκτική διαδικασία. Πράγματα και θαύματα να κάνει ο Πρόεδρος (όπως καλή ώρα στην Κομοτηνή με την βάναυση καταστρατήγηση του κανονισμού της Ολομέλειας [άρθρο 2.4. ‘’Θέματα που δεν περιλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη συζητούνται μόνο αν αποφασίσουν με απόλυτη πλειοψηφία τα παρόντα μέλη της Ολομέλειας.’’]), διαδικασίες ελέγχου, απολογισμού, μομφής κ.λ.π. (που προβλέπονται και στο μικρότερο σωματείο ή σύλλογο της χώρας), στην Ολομέλεια των διακόνων της Δικαιοσύνης δεν υπάρχουν.
Δεν απομένει επομένως η παραμικρή αμφιβολία, ότι το όργανο και το νομικό μόρφωμα με τον πομπώδη τίτλο ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ και τις απίθανες ρυθμίσεις για τα αυτοδίκαια δικαιώματα του Προέδρου της αλλά και των Προέδρων-μελών της, το οποίο δεν έχει προηγούμενο (και φυσικά δεν θα έχει και επόμενο) στην νομική ιστορία των νομικών ενώσεων – προσώπων, έχει πλέον προ πολλού κλείσει τον ιστορικό του κύκλο και η ανάγκη για την μετεξέλιξη ή και την αντικατάστασή του, είναι κάτι παραπάνω από προφανής. Η ανεξέλεγκτη λειτουργία του οργάνου και ο αμφίβολος νομικός χαρακτηρισμός του, μόνο προβλήματα μας δημιουργεί, έχοντας καταστεί εργαλείο στα χέρια του εκάστοτε Προεδρείου, που ανενόχλητο πράττει κατά το δοκούν.
Η λύση για να ξαναβρεί τον χαμένο δρόμο του ο δικηγορικός συνδικαλισμός, είναι ένας: Να διαλυθεί άμεσα η παρωχημένη Ολομέλεια Προέδρων και να ιδρυθεί ένα νέο πραγματικά αντιπροσωπευτικό συνδικαλιστικό μας όργανο.
- Ένα όργανο, που θα αντιπροσωπεύει όλους τους μαχόμενους δικηγόρους, όλης της Ελλάδας.
- Ένα όργανο, όπου θα εκπροσωπούνται αναλογικά και δημοκρατικά όλοι οι δικηγόροι και όλοι οι Σύλλογοι της χώρας.
- Ένα όργανο, που η διοίκησή του θα εκλέγεται δημοκρατικά και καθολικά από όλους τους δικηγόρους της χώρας.
- Ένα όργανο, στο οποίο θα υπάρχει θεσμοθετημένος καταστατικός έλεγχος της διοίκησης και των οργάνων της, μέσα από τις διαδικασίες του απολογισμού, του ελέγχου και της λογοδοσίας.
- Ένα όργανο, που τα αξιώματα της διοίκησής του, δεν θα τα καταλαμβάνουν αυτοδίκαια οι Πρόεδροι κάποιων Συλλόγων, αλλά αυτοί που θα εκλέγονται και θα προτιμώνται από τους συναδέλφους τους.
- Ένα όργανο, στο οποίο θα μπορεί να εκλεγεί όποιος επιθυμεί, αρκεί να ψηφισθεί μέσα από την σχετική καταστατική διαδικασία.
- Ένα όργανο, που θα λειτουργεί δίπλα και πλάι στο σώμα των μαχόμενων δικηγόρων όλης της χώρας, παίρνοντας την νομιμοποίησή του από την καταγραφή και την δεσμευτική μεταφορά – υλοποίηση της λαϊκής βούλησης των πραγματικών δικηγόρων, μέσα από συνεχείς διαδικασίες συνελεύσεων και ανταλλαγής-καταγραφής απόψεων.
- Ένα όργανο, που θα αφήσει στο παρελθόν τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και θα διεκδικήσει μαχητικά, στιβαρά και μεθοδικά τα αιτήματα και τους στόχους του κλάδου, όπως θα διαμορφώνονται δημοκρατικά και μαζικά μέσα από το ζύμωμα των προτάσεων και των απαιτήσεων της δικηγορικής βάσης.
- Ένα όργανο, που θα προέρχεται από τα σπλάχνα του μαχόμενου δικηγορικού σώματος της χώρας και το οποίο θα μπορεί να χαράξει και να τραβήξει την στρατηγική και την τακτική, που απαιτείται για να ξαναβρεθεί ο χαμένος δρόμος του δικηγορικού συνδικαλισμού.
- Ένα όργανο, που δεν θα έχει προύχοντες-προέδρους με προνόμια και οφίκια κοτζαμπάσηδων των περασμένων αιώνων, ούτε αυτοκράτορες και καίσαρες, που θα κάνουν ότι γουστάρουν, αδιαφορώντας για δημοκρατικές, μαζικές και λαϊκές διαδικασίες.
- Ένα όργανο Πανελλήνιο, που θα εκπροσωπεί τους δικηγόρους όλων των περιοχών της χώρας, ισότιμα, δίκαια και αξιοκρατικά.
- Ένα όργανο που θα εκπροσωπεί τους μαχόμενους δικηγόρους όλης της χώρας, και όχι συμφέροντα, άλλων παραδικηγορικών σχηματισμών και άλλων κέντρων συμφερόντων και αποφάσεων, που έχουν αποδείξει πού θέλουν να οδηγήσουν την ελληνική δικηγορία.
- Ένα όργανο, που η διοίκηση και οι εκπρόσωποί του δεν θα είναι παρατρεχάμενοι και αυλικοί των εκάστοτε εκπροσώπων της κυβερνητικής εξουσίας, αλλά απλά και μόνο δυναμικοί, μαχητικοί και αποτελεσματικοί διεκδικητές και προωθητές των καλώς εννοουμένων συμφερόντων, των δικαίων και των αιτημάτων του δικηγορικού κλάδου.
- Ένα όργανο, που θα αναδιαμορφώσει το στραπατσαρισμένο κοινωνικό πρόσωπο των δικηγόρων, και θα αναδομήσει την χαμένη μας σύνδεση με την κοινωνία και τα προβλήματά της.
- Ένα όργανο, που θα διεκδικήσει με δικαστικές μάχες και διαδικασίες την διατήρηση της δημοκρατίας και των θεσμών της.
- Ένα όργανο που θα τολμήσει να βάλει στην σωστή τους θέση την σχέση δικαστών και δικηγόρων και που θα τολμήσει να τοποθετηθεί σε όλα τα καυτά θέματα της ελληνικής δικαιοσύνης.
- Ένα όργανο, που θα τολμήσει να αγγίξει όλα τα καυτά θέματα της σύγχρονης ελληνικής δικηγορίας αλλά και του ευρύτερου χώρου της δικαιοσύνης, σε μία στιγμή που ο μέσος Έλληνας πολίτης είτε αδυνατεί να φθάσει στα δικαστήρια, είτε αν φθάσει σκοντάφτει στα ντουβάρια της αρνησιδικίας, της στρεψοδικίας και της κακοδικίας.
- Ένα όργανο, που δεν θα ακολουθεί και δεν θα σύρεται πίσω τις εξελίξεις και τις αποφάσεις που αφορούν τον κλάδο, αλλά ένα όργανο που θα συμμετέχει έγκαιρα, εμπεριστατωμένα και αποφασιστικά στην διαμόρφωση αυτών.
- Ένα όργανο, που θα σταθεί πραγματικά στο πλάι, στο πλευρό και στην αγωνία του μέσου Έλληνα μαχόμενου δικηγόρου, που σήμερα ψυχορραγεί, φλερτάροντας με την ατομική του πτώχευση και εξαθλίωση.
- Ένα όργανο, που θα αντιμετωπίσει κατάματα τις στρεβλώσεις της δικηγορίας και ξεπερνώντας μικροσυντεχνιακά συμφέροντα, θα τολμήσει ακόμη και να καταργήσει ή να αναμορφώσει προνόμια που μας ρίχνουν στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας.
- Ένα όργανο, που θα φροντίσει επιτέλους για την αξιοπρεπή και ικανοποιητική ασφαλιστική, υγειονομική και συνταξιοδοτική κάλυψη όλων των δικηγόρων της χώρας, ισότιμα και αξιοπρεπώς.
- Ένα όργανο, που μέσα από την μαζικότητα και την μαχητικότητά του, θα ξαναδώσει στους δικηγόρους της χώρας, την βροντερή διεκδικητική και παρεμβατική φωνή, που όταν θα αρθρώνεται θα προκαλεί την αίσθηση και το κύρος που πρέπει να προκαλεί ο λόγος των δικηγόρων της χώρας.
- Ένα όργανο, που θα σταθεί μέσα και δίπλα στην δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία, παίρνοντας ηγετικές πρωτοβουλίες σε δράσεις και δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.
- Ένα όργανο, που θα απαιτήσει και θα πετύχει τα νομικά επαγγέλματα να ασκούνται μόνο από δικηγόρους – νομικούς, και όχι από παρα-νομικούς με προκλητικά προνόμια, κλειστούς αριθμούς και φεουδαρχικούς περιορισμούς.
- Ένα όργανο, που θα διεκδικήσει και θα εδραιώσει την διαμόρφωση των συνθηκών που θα επιτρέψουν απλά και μόνο στον μέσο Έλληνα μαχόμενο δικηγόρο, αυτό που πάντα ήθελε να κάνει: να δουλέψει, να παράξει ανάπτυξη, να φέρει έσοδα στο κράτος και να συλλειτουργήσει στην απονομή της δικαιοσύνης.
- Ένα όργανο, που θα αναδειχθεί στον μπροστάρη και τον ηγέτη της δοκιμαζόμενης ελληνικής κοινωνίας, για να ανατρέψει και να αποκαθάρει την ζοφερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, από την πολιτική ανεπάρκεια των κυβερνώντων και η οποία δυστυχώς έχει φθάσει μέχρις τις παρυφές της κατάλυσης του Συντάγματος και της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας.
Το όργανο αυτό θα πρέπει κατά την γνώμη μου να είναι:
- Ή η μετεξέλιξη της Ολομέλειας των Προέδρων σε Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων και ειδικότερα σε δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο, εκλεγόμενο απευθείας από την δικηγορική βάση μέσω εκλεκτόρων, που θα εκλέγονται ανά σύλλογο αναλογικά με την δύναμή του και με δημοκρατική ανάδειξη προεδρείου με συγκρότηση σε σώμα (σημ.: θα είναι ενδιαφέρον να προσπαθήσουμε την υλοποίηση της πρότασης αυτής, γιατί θα ξεγυμνωθούν όλοι αυτοί που δεν την θέλουν, αλλά γιατί θα είναι και ένα στοίχημα έναντι των εκάστοτε κυβερνώντων και των πραιτωριανών τους, για να αποδειχθεί αν πράγματι διατηρούμε το μάλλον χαμένο δικαίωμα του αυτοδιοίκητου μας).
- Ή η ίδρυση της ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ, με μέλη τους δικηγόρους από όλη την χώρα και από όλους τους Συλλόγους και με διοίκηση εκλεγόμενη απευθείας από την δικηγορική βάση. Οι Σύλλογοι ας κρατήσουν απλά και μόνο, τα της διοίκησης και της διαχείρισης του οίκου τους και των μελών τους.
Ο κύβος της πρωτοβουλίας για την αναμόρφωση του δικηγορικού συνδικαλιστικού κινήματος ρίχνεται. Η ζύμωση πρέπει να αρχίσει άμεσα. Όσοι πιστεύουμε στις παραπάνω βασικές αρχές, ιδού το πεδίο της μάχης. Η ανάγκη για δράση και αλλαγή είναι και επιτακτική και ιστορική. Αλλιώς οι καιροί θα μας ξεπεράσουν και εμείς θα κλαίμε μοιρολατρικά για το τέλος εποχής που κάποιοι μας επιβάλλουν, με την παθητική και ενοχοποιητική σιωπή μας και αδράνεια, να μας καθιστά συμμέτοχους και συνένοχους στο έγκλημα της εξαφάνισης του μαχόμενου Έλληνα δικηγόρου.-

Γιαννιτσά 13-12-2012

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Δ. ΞΥΝΙΔΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ