Τα νέα του 1ου επίσημου αγώνα της ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου Γιαννιτσών, για την περίοδο 2012-13, με αντίπαλο την ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου

Επιστροφή στα πέτρινα χρόνια ήταν η εμφάνιση της ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου Γιαννιτσών, στον 1ο επίσημο αγώνα της για την περίοδο 2012-13, στα πλαίσια του 29ου Π.Π.Π.Δ.Σ., με αντίπαλο την ομάδα του Δ.Σ. Αγρινίου. Το παιχνίδι που διεξήχθη το Σάββατο 2-3-2013, στο καινούριο γήπεδο των Αμπελειών, γύρισε τον χρόνο πίσω, στην περίοδο 2005-2006 όταν και ήταν η τελευταία φορά που δέχτηκε πάλι επτά τέρματα από την προσεχή μάλιστα αντίπαλο της, ομάδα του Δ.Σ. Ροδόπης. Ήταν τότε (τα πέτρινα χρόνια) που σχεδόν μετά από κάθε αγώνα οι παίκτες ντρέπονταν να πουν το αποτέλεσμά του στα οικεία τους πρόσωπα κι έψαχναν να βρουν ένα αξιοπρεπές σκορ και να το έχουν ως κοινή γραμμή!!!
Πραγματοποιώντας λοιπόν το χειρότερο πρώτο ημίχρονό της τα τελευταία χρόνια, η ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Γιαννιτσών έγινε σάκος του μποξ για μια ομάδα, που ναι μεν εμφανίσθηκε οργανωμένη, συγκροτημένη, που ήξερε τι ήθελε στο γήπεδο και το αναζήτησε με πάθος, αλλά σαφώς δεν είναι από τα φαβορί του πρωταθλήματος, όπως άλλες ομάδες που αντιμετώπισε τα προηγούμενα χρόνια και πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις. Βέβαια γι’ αυτούς που είναι κοντά στην ομάδα το προχθεσινό αποτέλεσμα δεν αποτελεί και μεγάλη έκπληξη, καθώς φέτος, στα δέκα φιλικά παιχνίδια που έγιναν, ούτε μία φορά μέχρι τώρα δεν συγκροτήθηκε η υποτιθέμενη βασική ενδεκάδα, ενώ οι μισοί παίκτες αυτής έκαναν και ελάχιστες προπονήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Επιπλέον εμφανίσθηκε και πάλι το απαράδεκτο φαινόμενο λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του αγώνα, να χρειάζεται να γίνουν τηλεφωνήματα, προκειμένου να συμπληρωθεί όχι η καλύτερη δυνατή ενδεκάδα, αλλά ο μαγικός αριθμός ένδεκα παικτών !!!!!!!!!!!
Κάνοντας την αυτοκριτική μου, θα πω ότι όταν έγραφα πριν μερικές ημέρες ότι ο στόχος της ομάδας στον αγώνα με το Αγρίνιο ήταν «…η πραγματοποίηση μιας αξιοπρεπούς εμφάνισης, προκειμένου να μην «χαλάσει» την εικόνα της καλής ομάδας, που με κόπο έφτιαξε τα προηγούμενα χρόνια…», δεν φανταζόμουν αυτό το σενάριο, το οποίο κατέληξε και σε μια σχεδόν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, τουλάχιστον όσον αφορά εμένα, αφού ο εκνευρισμός μου (που ευτυχώς εκδηλώθηκε μόνο ως παράπονο και όχι ως νεύρα απέναντι σε συμπαίκτες, διαιτητές ή αντιπάλους) επηρρέασε σε μεγάλο βαθμό τη δική μου απόδοση και μέσα στο παιχνίδι (ήμουν νομίζω, εκτός παιχνιδιού τη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα), αλλά και πριν από αυτό, καθώς δημιούργησε αρνητικό κλίμα και αρνητική ενέργεια μέσα στα αποδυτήρια και δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση τα παράπονά μου να τα κάνω πριν από την έναρξη του παιχνιδιού.
Σαφώς και ο σκοπός του δικηγορικού πρωταθλήματος είναι η γνωριμία και η σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των συναδέλφων από διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, ο οποίος επιτυγχάνεται κυρίως στο γ΄ ημίχρονο, αλλά η άτιμη η ρετσίνα ή η μπύρα, είναι πιο γλυκιά όταν έχεις κερδίσει και πολύ πιο πικρή όταν έχεις δεχτεί επτά γκολ!!!!!!!
Δυστυχώς η ομάδα του Δικηγορικού Συλλόγου Γιαννιτσών, εκτός από λίγους αριθμητικά παίκτες, έχει ακόμη λιγότερους που έχουν το λεγόμενο «ταλέντο» και κανένας από τους παίκτες της δεν συμμετέχει σε ερασιτεχνικές ομάδες, ώστε να κάνει προπονήσεις μ’ αυτές. Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν που έκανε μια αξιόλογη πορεία στηρίζονταν στην ομοιογένεια και στη λειτουργία της ως ΟΜΑΔΑ, είτε αυτό οφείλονταν στις κοινές προπονήσεις, είτε στον ίδιο κορμό παικτών, είτε στα γεύματα σύσφιξης. Το πλεονέκτημα όμως αυτό, η αίσθησή μου είναι ότι άρχισε να το χάνει και το συμπέρασμα αυτό δεν βγαίνει μόνο από το προχθεσινό αποτέλεσμα, αλλά από την συνολική εικόνα της φέτος, αλλά και πέρσι.
Στο αγωνιστικό μέρος η ομάδα (αφού κατάφερε και συμπλήρωσε κυριολεκτικά στο παραπέντε ενδεκάδα) ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις το παιχνίδι, αφού προηγήθηκε πολύ νωρίς στο σκορ, έπειτα από μία παράλληλη συρτή σέντρα του Καρατζότι, που τελικά ανάγκασε τον αμυντικό του Αγρινίου να σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του, πριν προλάβει να την σπρώξει ο επιθετικός της ομάδας των Γιαννιτσών. Πολύ γρήγορα όμως σε μια πανομοιότυπη φάση η ομάδα του Αγρινίου κατάφερε να ισοφαρίσει προλαβαίνοντας αυτή τη φορά ο επιθετικός τον αντίπαλο αμυντικό. Σαν να μην έφτανε αυτό ακολούθησε και δεύτερο γκολ για το Αγρίνιο με ψιλοκρεμαστό σουτ έξω από την περιοχή που πέρασε πάνω από τα χέρια του «ασήκωτου» Τανάλια, αλλά και τρίτο γκολ με πέναλντι, που κέρδισε ο επιθετικός του Αγρινίου, κινούμενος μέχρι τη στιγμή του πέναλντι, ανενόχλητος στην μεγάλη περιοχή. Νέα αναμπουμπούλα και αμυντικά λάθη στην μεγάλη περιοχή και νέα γκολ για το Αγρίνιο, με το σκορ τελικά να κλείνει στο ημίχρονο στο 1-5 με δύο σουτ μέσα από την περιοχή, αλλά από πολύ πλάγια θέση και τη μπάλα στην κλειστή γωνία του Τανάλια. Στην ανάπαυλα όμως έγινε κάτι, που δίνει ελπίδες ότι η συνέχεια του πρωταθλήματος μπορεί να είναι καλύτερη, τουλάχιστον όσον αφορά τις εμφανίσεις της ομάδας, καθώς παρά το βαρύ σκορ, δεν υπήρξε γκρίνια στα αποδυτήρια, αλλά αυτοσυγκέντρωση και ηρεμία και κυρίως πίστη από αρκετούς παίκτες, ότι «μπορεί το ματσάκι να γυρίσει». Πράγματι με δύο γρήγορα γκολ από τον Παλτετσανάκη, με πέναλντι και τον Giades, με σέντρα-σουτ, το σκορ έγινε 3-5 και οι ελπίδες αναπτερώθηκαν, αλλά μ’ ένα γκολ από φάουλ έξω από την περιοχή και το τείχος να είναι αλλού, το Αγρίνιο απέκτησε και πάλι προβάδισμα με τρία γκολ, ενώ το πανέμορφο γκολ του Kill Bill με κεφαλιά ψαράκι, έπειτα από σέντρα ακριβείας του Giades δεν κατάφερε ν’ αλλάξει τις ισορροπίες και το σκορ έκλεισε τελικά στο 4-7, έπειτα από νέο αμυντικό λάθος, που έφερε τον επιθετικό του Αγρινίου σε θέση τετ α τετ με τον Τανάλια.
Ο πολύς εκνευρισμός, έφερε πολλά λάθη κι αυτά έφεραν πολλά γκολ….Κρατάμε μόνο την διάθεση για ανατροπή στο β΄ ημίχρονο και συνεχίζουμε για ν’ αλλάξουμε την εικόνα.
Πολύς φίλαθλος κόσμος στο γήπεδο, με τους φιλοξενούμενους να είναι πολύ περισσότεροι και να κατακλύζουν τις μελλοντικά ανεγειρόμενες κερκίδες του γηπέδου. Αίσθηση προκάλεσε το σύνθημα από την πλευρά των φιλάθλων των Γιαννιτσών, μετά το 1-5 του ημιχρόνου «Βαριά, βαριά του ΔουΣουΓου η φανέλα, όποιος δεν μπορεί να πάει στα μπου…λα»
Εξαιρετικό κλίμα και στο γ΄ ημίχρονο με τους πολυπληθείς συναδέλφους από το Αγρίνιο, με τους οποίους βρεθήκαμε «αντιμέτωποι» για πρώτη φορά και μας δόθηκε η ευκαιρία ν’ αναπτύξουμε σχέσεις και με την πλευρά της δυτικής Στερεάς Ελλάδας, αλλά και να βρούμε και μακρινούς συγγενείς….