Στην Αθήνα η κούπα, στη Λευκωσία η διοργάνωση του 12ου Δικηγορικού Πρωταθλήματος Μπάσκετ

Ολοκληρώθηκε χθες με επιτυχία, στην Ηλεία, το 11ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας και Κύπρου και σε αντίθεση με το ποδοσφαιρικό τουρνουά, αυτό του μπάσκετ δεν είχε παρατράγουδα. Θα μείνει όμως στην ιστορία γιατί έπειτα από δέκα συνεχόμενα χρόνια, ο πολυνίκης του θεσμού, Αριστοτέλης του Δ.Σ. Θεσσαλονίκης βρέθηκε εκτός τελικού και κατρακύλησε στην 9η θέση!! Τον τίτλο κατέκτησε εύκολα ο Δ.Σ. Αθηνών, που επικράτησε στον τελικό με αντίπαλο την ομάδα της Λεμεσού Κύπρου, με σκορ 97-60. Η ομάδα της Αθήνας όμως αν και κατέκτησε εύκολα το κύπελλο, δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να σηκώσει το τρόπαιο και επιστρατεύτηκε γι’ αυτό το σκοπό η λύση του κουμπάρου, De Ekonomista, ο οποίος συνηθισμένος στις «άρσεις» τροπαίων έδειξε τον τρόπο στους πρωταθλητές!!
Το 2019 το 12ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδας και Κύπρου θα μετακομίσει στο νησί της Αφροδίτης, αφού ο Δ.Σ. Λευκωσίας ανέλαβε την επόμενη διοργάνωση.

Διαβάστε περισσότερα...

Προς υπεράσπιση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου Δικηγορικών Συλλόγων

Τελείωσε και το 34ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Δικηγορικών Συλλόγων και ο τελικός επιφύλαξε μια μεγάλη έκπληξη, καθώς μετά το τέλος του αντί οι άμεσα εμπλεκόμενοι, συμμετέχοντες σ’ αυτό το πρωτάθλημα, να συζητάμε τη διακοπή της κυριαρχίας του Σόλωνα (Δ.Σ. Αθηνών) έπειτα από τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις, την επιστροφή της κούπας στο Λευκό Πύργο (ο ΑΡ.Μ.Α. του Δ.Σ. Θεσσαλονίκης σε χρονιά μουντιάλ δεν χάνει τον τίτλο), βρέθηκε να συζητά το Πανελλήνιο (φίλαθλοι και μη) για τον ξυλοδαρμό του διαιτητή της συνάντησης από δύο δικηγόρους παίκτες του Σόλωνα!!! Βασικό θέμα σε όλες τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, σε ραδιόφωνα αλλά και τηλεοπτικά κανάλια (!!!), με το κείμενο του ρεπορτάζ να είναι κοινό και ν’ αλλάζουν απλώς οι τίτλοι του θέματος («Με μπουκέτα δίκασαν το διαιτητή οι παίκτες της ομάδας του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών» ήταν μια από τις πιο ευρηματικές!!).
Κι όμως οι γνωρίζοντες-συμμετέχοντες, ξέρουν πολύ καλά ότι το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Δικηγορικών Συλλόγων, που ξεκίνησε πριν από 34 χρόνια, με σκοπό την άθληση των δικηγόρων της πατρίδας μας, τη γνωριμία μεταξύ τους και τη συνεχή επαφή και επικοινωνία αυτών, προκειμένου να επιτευχθεί περαιτέρω σύσφιξη τόσο των σχέσεων αυτών όσο και των Δικηγορικών Συλλόγων τους, έχει πετύχει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον αρχικό του στόχο και γι’ αυτό αποτελεί τον πιο μακροχρόνιο και οργανωμένο θεσμό εργασιακού πρωταθλήματος. Βέβαια όσοι δεν γνωρίζουν και «..φαντάζονται ότι ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά μεταξύ δικηγόρων και νομικάριων θα είναι μια ανιαρή και κοψοφλεβαίικη φάση..», προφανώς και κάνουν λάθος, αφού από τη στιγμή που ένας άνθρωπος βάζει σορτσάκι, φανέλα και ποδοσφαιρικά παπούτσια ξεχνάει πολλές φορές την ιδιότητά του και γίνεται παιδί, οπότε συμπεριφέρεται και σαν παιδί, ιδίως όταν οι καρδιακοί παλμοί έχουν φτάσει στο «κόκκινο»!!!
Οι αποκλίνουσες συμπεριφορές, όπως αυτές που συνέβησαν προχθές, πάντα υπήρχαν και δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν, προφανώς και είναι κατακριτέες, αποτελούν όμως την εξαίρεση και δεν είναι ικανές ούτε να αμαυρώσουν, ούτε να διακόψουν έναν θεσμό τόσο πετυχημένο που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου.

Και του χρόνου να είμαστε γέροι πάλι ν’ ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε και για να ….. μαλώνουμε!!!
Διαβάστε περισσότερα...

Τα αποτελέσματα των ομίλων της τελικής φάσης του 34ου ΠΠΠΔΣ, οι ομάδες που προκρίθηκαν στους προημιτελικούς, οι αποφάσεις της συνδιάσκεψης των εκπροσώπων των ομάδων και μια μεταγραφή έκπληξη….

Ολοκληρώθηκαν χθες στην Κοζάνη οι αγώνες των ομίλων της τελικής φάσης του 34ου Πανελληνίου Ποδοσφαιρικού Πρωταθλήματος Δικηγορικών Συλλόγων και βγήκαν τα ζευγάρια των προημιτελικών, χωρίς να υπάρχει σ’ αυτά καμιά πολύ μεγάλη έκπληξη, εκτός ίσως από τους μηδέν βαθμούς που συγκέντρωσε η φιλόδοξη φέτος ομάδα της Χαλκίδας και η πρόκριση «με την ψυχή στο στόμα» του πολυνίκη του θεσμού Αριστοτέλη.
Στον Α΄ όμιλο τα ισχυρά φέτος Ιωάννινα πήραν εύκολα την πρώτη θέση με δύο νίκες επί του Δημοσθένη και της Λάρισας και μια ισοπαλία με τον ΑΡ.Μ.Α.. Δεύτερος στον όμιλο αυτό η ομάδα της Θεσσαλονίκης που κέρδισε τον Δημοσθένη και έφερε ισοπαλία με Ιωάννινα και Λάρισα.
Στον Β΄ Όμιλο το μεγάλο φαβορί του φετινού πρωταθλήματος, ο Δράκων έχασε βαθμούς μόνο από την Πάτρα, η οποία έχασε την πρόκριση την τελευταία στιγμή από τη Νέμεσις, αφού στο χθεσινό μεταξύ τους παιχνίδι, αν και της αρκούσε και η ισοπαλία, ηττήθηκε με 2-1, με τους Αθηναίους να παίρνουν στο τέλος την πρόκριση.
Στον Γ΄ Όμιλο η πρόκριση κρίθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, αφού μέχρι την τρίτη και τελευταία αγωνιστική όλες οι ομάδες είχαν από τρεις βαθμούς. Τελικά το Αγρίνιο επικράτησε εύκολα του αποδεκατισμένου Βόλου και πήρε την πρώτη θέση, με τον Αριστοτέλη να ακολουθεί στη δεύτερη θέση, χάρη στην καλύτερη επίθεση που είχε από την ισόβαθμη Sui Generis (Αθήνα).
Στον Δ Όμιλο ο τρις συνεχόμενα πρωταθλητής, Σόλων καθάρισε από νωρίς εύκολα την πρόκριση με δύο νίκες στους δύο πρώτους αγώνες, καρδιοχτύπησε όμως στο τελευταίο πεντάλεπτο του τρίτου αγώνα ακόμη και να χάσει από τη διοργανώτρια Κοζάνη και να βρεθεί στη δεύτερη θέση του ομίλου του, την οποία πήρε τελικά η Ξάνθη.

Τα ζευγάρια των προημιτελικών όπως προέκυψαν από τις διασταυρώσεις είναι:

ΙΩΑΝΝΙΝΑ - ΝΕΜΕΣΙΣ
ΔΡΑΚΩΝ - ΑΡ.Μ.Α.
ΑΓΡΙΝΙΟ - ΞΑΝΘΗ
ΣΟΛΩΝ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Στη συνδιάσκεψη, που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 8-7-2018 οι εκπρόσωποι των ομάδων ανέθεσαν την επόμενη διοργάνωση στον Δ.Σ. Ρόδου και τον εξουσιοδότησαν να καλέσει με Wild Card εκπρόσωπο των δικηγόρων της Κύπρου είτε κάποιας άλλης ομάδας εκτός των Δικηγορικών Συλλόγων της Ελλάδας. Επίσης αποφασίσθηκαν κάποιες τροποποιήσεις του Κανονισμού του πρωταθλήματος, με σημαντικότερη τη δυνατότητα που δόθηκε σε ομάδες που οι Σύλλογοί τους δεν υπερβαίνουν τα 500 μέλη και δεν έχουν δηλωμένους στην κατάσταση αθλουμένων παίκτες από τον ευρύτερο χώρο της Δικαιοσύνης να μπορούν να δηλώσουν έναν επιπλέον παίκτη δημόσιο υπάλληλο.

Στο περιθώριο της Συνδιάσκεψης η ομάδα η Pellalaw United σημείωσε μεγάλη μεταγραφική επιτυχία, αφού ενόψει καλοκαιριού κατάφερε να ξεφορτωθεί ένα βαρύ «παλτό» από το ρόστερ της και να το δώσει στον πρωταθλητή Σόλων, οποίος η αλήθεια είναι ότι με την πληθώρα ποιοτικών παικτών που έχει, παρουσιάζει έλλειψη σε χονδρό ρουχισμό!!! Μάλιστα το "Hatzipalto" γνωρίστηκε με τους νέους συμπαίκτες του και ταξίδεψε με το λεωφορείο της αποστολής του Σόλωνα, από το ξενοδοχείο προς το γήπεδο για τον αγώνα με την Κοζάνη.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο νικητής του Μουντιάλ

Μετά τον αποκλεισμό από την Γαλλία της Ουρουγουάης, της "αγαπημένης" ομάδας μεταξύ πολλών ποδοσφαιρόφιλων όλου του κόσμου και του Γάλλου Γκριεσμαν (!!!), ο Χρήστος Ξανθάκης γράφει για το ποιος κατά τη γνώμη του είναι ο νικητής του Μουντιάλ.

"Δεν είναι μόνο μπάλα το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Είναι και πολιτική. Το είδαμε με τους κοσοβάρικης καταγωγής παίκτες της Ελβετίας που σχημάτισαν με τις παλάμες τους τον αλβανικό αετό, το είδαμε με τους παίκτες της Κροατίας που γιορτάσανε την πρόκρισή τους τραγουδώντας ύμνους των φασισταράδων Ουστάσι, το είδαμε και με τη σιδηρά χείρα του Βλαδίμηρου Πούτιν που δίχως πολλά πολλά εξαφάνισε από την κυκλοφορία τους ιδιαιτέρως επικίνδυνους Ρώσους χούλιγκανς. Το βλέπουμε και με τον προπονητή της Ουρουγουάης, τον Όσκαρ Ταμπάρες, όταν σηκώνεται από τον πάγκο με τις πατερίτσες για να δώσει οδηγίες στους ποδοσφαιριστές του. Με πατερίτσες στις καλές τις μέρες…
Στις κακές μέρες ο Όσκαρ Ταμπάρες, είναι αναγκασμένος να μετακινείται με αμαξίδιο. Φταίει το σύνδρομο Guillain-Barre λέει ο ίδιος, κάποιοι άλλοι μιλάνε για χρόνια νευροπάθεια, τι σημασία έχει; Δεν μπορείς να σταθείς στα ιατρικά ανακοινωθέντα όταν βλέπεις απέναντί σου έναν τέτοιο ήρωα της ζωής. Και όταν δεν τον βλέπεις μόνο εσύ αλλά και η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης που εξακολουθεί να του εμπιστεύεται επί έτη πολλά την εθνική ομάδα της χώρας. Μια μαγκιά αναμφιβόλως, σε μια χώρα όπου η μαγκιά είναι υπεράνω όλων.

Εξηγούμαι, γιατί κάτι έγραψα στα social media και βγήκε μια φίλη να μου την πει σε φάση «σιγά τη μαγκιά». Όχι παιδιά, μαγκιά και με το παραπάνω είναι και είναι και πολιτικό το ζήτημα για διάφορους λόγους. Πάμε να τους δούμε έναν προς έναν:

Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν, δεν είναι λίγες όσες πιστεύουν ότι ο «σημαδεμένος» άνθρωπος σέρνει μια κατάρα επάνω του. Και ότι αυτή την κατάρα, αυτή την ατυχία, αυτή τη γκαντεμιά τη μεταδίδει στους γύρω του σε πρώτη ευκαιρία. Και τους οδηγεί στην κατηφόρα και στον κακό χαμό.

Ούτε λίγοι είναι όσοι νομίζουν, ούτε λίγες είναι όσες νομίζουν ότι μια ιστορία που επηρεάζει αρνητικά το σώμα επηρεάζει αναλόγως και το πνεύμα. Αρχής γενομένης από εκείνο εκεί το αρχαίο «νους υγιής εν σώματι υγιεί» και καταλήγοντας σε σύγχρονες δοξασίες ότι παρέα με το «σκάρτο» κορμί πάει και το «σκάρτο» μυαλό. Βλέπε και τις αηδίες διαφόρων γάτων για τον Σόιμπλε, αν ψάχνετε για παράδειγμα.

Και τέλος στον σύμπαν του ποδοσφαίρου, όπου έντεκα μαντράχαλοι τρέχουν σαν τα κατσίκια μέσα στο γήπεδο, ξενίζει σφόδρα η εικόνα ενός ανθρώπου με πατερίτσες και αμαξίδιο να δίνει εντολές και να απαιτεί πειθαρχία και πίστη και σοβαρότητα. Δεν το χωράει το μυαλό πολλών φιλάθλων, που έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τους προπονητές σαν καουμπόηδες που μοιράζουν σφαλιάρες. Κι αναρωτιούνται αυτοί οι φίλαθλοι μήπως τους κοροϊδεύουν κι ύστερα χολοσκάς εσύ με τις γκρίνιες και τις υποψίες τους…

Γι’ αυτό είναι τόσο μεγάλη η μαγκιά της Ουρουγουάης και των υπευθύνων της εθνικής της ομάδας. Είναι μαγκιά σπουδαία ότι γράψανε τις κάθε είδους προκαταλήψεις στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και είπανε «με τον Ταμπάρες ξεκινήσαμε,με τον Ταμπάρες θα συνεχίσουμε». Γιατί είναι προπονηταράς, γιατί οι ποδοσφαιριστές τον αγαπούν και τον σέβονται, γιατί έφτιαξε μια ομάδα να της πιείς στο ποτήρι που γαζώνει στο γήπεδο. Κι άντε στον αγύριστο οι βασκανίες και οι μαγγανείες και όλες οι μαλακίες οι ξεγυρισμένες που θολώνουν την κρίση του κόσμου. Ο Όσκαρ Ταμπάρες είναι ο νούμερο ένα προπονητής του Μουντιάλ και είναι ΑΜΕΑ. Χωνέψτε το!"


Διαβάστε περισσότερα...

«Ως αθλητές έχουμε ευθύνη απέναντι στη κοινωνία, απέναντι στα παιδιά. Πρέπει να την αποδεχτούμε, να την αγαπήσουμε, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γίνουμε το πρότυπο που θα θέλαμε να έχουν τα παιδιά μας. ..

Ο Γιώργος Μπαντής βγάζει τα εξάταπα και μιλάει στο gazzetta.gr κοιτάζοντας κατάματα την κοινωνία και το δικό του, ονειρικό ποδόσφαιρο. Πριν από μερικές μέρες ο Γιώργος Μπαντής αποχαιρέτησε με μια όμορφη ανάρτηση στο facebook τον Πανιώνιο. Στα σχόλια ακολούθησε πραγματική αποθέωση, ακόμα κι από το επίσημο προφίλ των οργανωμένων του συλλόγου. Όχι για αγωνιστικούς λόγους. Παρότι όποτε κλήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του -με highlight το ματς με τον Ολυμπιακό πέρυσι- ήταν εκεί και παρότι το 2016 αναδείχθηκε MVP της χρονιάς στον Αστέρα Τρίπολης, ο Μπαντής θεωρούταν δεύτερη επιλογή στους «κυανέρυθρους».

Η αποθέωση είχε να κάνει με τον χαρακτήρα, την παιδεία και το ανάστημα που ύψωσε σε όλες τις περιστάσεις που χρειάστηκε. Για την αλληλεγγύη που έδειξε ουκ ολίγες φορές, για την πίστη του σε αρχές και ιδανικά που έχουν άξονα τον άνθρωπο και την κοινωνία και φυσικά για το γεγονός ότι ήταν πάντα εκεί για όλους, χωρίς να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα. Ο Μπαντής βοήθησε στη γαλούχηση μιας ξεχωριστής γενιάς ποδοσφαιριστών, σκεπτόμενων, με δίψα για μόρφωση και ενδιαφέρον για την κοινωνία και τα προβλήματά της. Δεν είναι τυχαίο πως από όποια ομάδα έχει περάσει, τα αποδυτήρια έχουν να λένε τα καλύτερα.

Αναζητώντας πλέον τον επόμενο σταθμό του, ο 32χρονος τερματοφύλακας μίλησε στο gazzetta.gr με τρόπο που διαφέρει. Με αναφορές σε συγγραφείς, με λυρισμό, αλλά και ταυτόχρονα και ρεαλισμό, κοιτάζοντας στα μάτια την κοινωνία και το ποδόσφαιρό μας.

Είσαι από τους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται και εκτός γηπέδου. Θα μπορούσε το ποδόσφαιρο γενικότερα να ξεπεράσει μαζικά τις τέσσερις γραμμές του;

«Δεν θα ήταν ωραίο αν οι ποδοσφαιριστές, γενικά οι αθλητές, είχαν αναλάβει δράση; Αν αυτό το πάθος που δείχνουν στο γήπεδο το βγάζουν και για τα δικαιώματα του ανθρώπου; Του ανθρώπου που υποφέρει, που αδικείται; Εγώ πιστεύω θα ήταν όχι μόνο ωραίο, αλλά και χρήσιμο για την κοινωνία».

Τι είναι αυτό που σε ωθεί στο να μιλήσεις για άλλα πράγματα, πέραν της μπάλας;

«Ως αθλητές έχουμε ευθύνη απέναντι στη κοινωνία, απέναντι στα παιδιά. Πρέπει να την αποδεχτούμε, να την αγαπήσουμε, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γίνουμε το πρότυπο που θα θέλαμε να έχουν τα παιδιά μας. Εκατό χρόνια από τώρα ελάχιστη σημασία θα έχει ο τραπεζικός μου λογαριασμός, η το αυτοκίνητο που οδηγούσα. Όμως ο κόσμος σήμερα μπορεί να είναι διαφορετικός επειδή έπαιξα σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός παιδιού. Όταν είσαι αθλητής και δεις πως σε κοιτάει στα μάτια ένα παιδί, ίσως τότε καταλάβεις και την ευθύνη που έχεις απέναντι του».

Αφού στο τέλος, αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα, τι θα έλεγες στους γονείς του παιδιού που μπαίνουν στο ποδόσφαιρο;

«Αυτό που θέλω να πω στους γονείς είναι πως δεν πρέπει να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για να αντιμετωπίσουν ένα σκληρό και άκαρδο κόσμο, άλλα να μεγαλώσουμε παιδιά που θα κάνουν τον κόσμο λιγότερο άγριο και άκαρδο. Οι γονείς πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί σε ποια ακαδημία θα στείλουν τα παιδιά τους. Πρέπει να ξέρουν πως ειδικά στις μικρές ηλικίες ο προπονητής παίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή τους, γι αυτό πρέπει πρώτα να είναι σωστός παιδαγωγός και μετά κάλος προπονητής. Πρέπει να διδάξει στα παιδιά τις πραγματικές αξίες του αθλητισμού, τη σημασία της ήττας, της συνεργασίας και της ομάδας. Δεν είναι εφικτό να γίνουν όλοι Μέσι η Ινιέστα, όμως μέσα από το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνουν σπουδαίοι άνθρωποι και αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό».

Και στα παιδιά;

«Στα παιδιά που ξεκινάνε τώρα θα ήθελα να πω να μη στενοχωριούνται αν έπαιξαν καλά και έχασαν, άλλα αν έπαιξαν κακά και κέρδισαν. Να ξέρουν πως η σκληρή δουλειά δεν εγγυάται την επιτυχία, αλλά η καθόλου δουλειά θα φέρει σίγουρα την αποτυχία. Να ξέρουν ότι στη διαδρομή τους θα αδικηθούν και πρέπει να είναι έτοιμοι γι αυτό. Να αντιμετωπίσουν την ήττα ως μάθημα και όχι ως τιμωρία».Είχες τεθεί από την αρχή αλληλέγγυος με το κίνημα ενάντια στις εξορύξεις στη Χαλκιδική. Ποια είναι η γνώμη σου;
.
«Όσο έχω φωνή πάντα θα φωνάζω για τo έγκλημα που συντελείται στην Χαλικιδική και όπως είδαμε ξεκάθαρα πλέον με τις ευλογίες όλων των κοινοβουλευτικών δυνάμεων της χώρας, χωρίς καμία εξαίρεση».

Αλήθεια, τι γίνεται με τα δικαστήρια; Είχα ακούσει για πάνω από 450 διωκόμενους.

«Αυτή τη στιγμή δε δικάζονται πρόσωπα. Δικάζεται η ίδια η κοινωνία, δικάζεται η γη, ο αέρας, το νερό. Δικάζεται το δίκιο, η αλήθεια. Δικάζονται οι ανθρώπινες αξίες. Όχι, όχι άλλο φτάνει, είμαστε σε έναν διαρκή πόλεμο με τη φύση, αν κερδίσουμε, χάσαμε».

«Κανείς δεν γεννιέται, μισώντας κάποιον για το χρώμα του δέρματος, την καταγωγή ή τη θρησκεία του», είχε πει ο Νέλσον Μαντέλα. Πώς γίνεται κάποιοι να δηλώνουν πατριώτες μισώντας τους ξένους;

«Δεν γίνεται να είσαι ρατσιστής με κάτι που τυχαία δεν είσαι. Να θυμάσαι πάντα πως ο άνθρωπος που συναντάς, δίνει μια προσωπική μάχη, για την οποία εσύ δε γνωρίζεις τίποτα. Είναι αρρώστια να πιστεύεις ότι αγαπάς την πατρίδα σου μισώντας την πατρίδα του άλλου. Κάνεις δε γεννιέται ρατσιστής. Οι άνθρωποι διδάχτηκαν να μισούν. Δεν ξεχωρίζω Έλληνες και ξένους. Αδερφός μου είναι αυτός που σέβεται τον άνθρωπο και εχθρός μου εκείνος που σκοτώνει, βιάζει η πουλάει ναρκωτικά».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχει να αντιμετωπίσει ένας ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα;

«Στην Ελλάδα επικρατεί το "θεός με τη νίκη, σκουπίδι με την ήττα" και αυτό είναι το πιο δύσκολο να διαχειριστείς ως αθλητής. Ο Καμύ έλεγε πως είναι σοφία που δεν αποκτάται εύκολα».

Η αδικία;

Θα ασπαστώ τα λόγια του Μαρτιν Λούθερ Κινγκ ταυτίζοντας τα με τον αθλητισμό και θα πω πως εκείνο για το οποίο η δική μας γενιά αθλητών θα μετανιώσει πικρά μία μέρα, δεν θα είναι η σκληρότητα και η αδικία των κακών που εμπλέκονται με τον αθλητισμό, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών».

Ήσουν σε μια προσφυγική ομάδα. Ποια είναι η γνώμη σου για το προσφυγικό;

«Δεν μπαίνει μια μάνα αγκαλιά με το παιδί της σε ένα σαπιοκάραβο για να πάει σε έναν τόπο ώστε να κάνει κακό. Δεν πάει ούτε για ένα καλύτερο αύριο, πάει μόνο για να υπάρξει αύριο».

Η αναγωγή της νίκης σε αυτοσκοπό μας έχει κάνει να ξεχάσουμε τη μαγεία του παιχνιδιού;

«Πολλοί οπαδοί ακόμα και η ηγεσία της ομάδας με τους παίκτες, προτιμούν μία ανέντιμη νίκη παρά μια αξιοπρεπή ήττα. Αυτό τα λέει όλα».

Τι είναι για σένα το ποδόσφαιρο;

«Το ποδόσφαιρο για μένα είναι ένα μήνυμα που ήρθε από έναν Πανιώνιο στη σελίδα μου στο fb.

Θα σας την αντιγράψω και τα συμπεράσματα δικά σας.

“Γιώργο καλησπέρα, με λένε Βασίλη και είμαι Πανιώνιος. Θυμάμαι τον εαυτό μου παλιά στη 3 να παρακολουθώ την ομάδα πάντα μαστούρης χωρίς καθαρό μυαλό. Μετά από χρόνια χρήσης πήγα στη διάβαση αν έχεις ακουστά. Στην αρχή δεν ήθελα να κάτσω με τίποτα ώσπου μια μέρα μου είπαν ότι εδώ πηγαίνουμε και παίζουμε μπάλα κάθε Σαββατοκύριακο και εκείνη την ώρα άλλαξαν όλα και είπα από μέσα μου ότι θα κάτσω λίγο καιρό για να πηγαίνω να παίζω μπάλα καθώς ήμουν άρρωστος από μικρός με το τόπι. Μην στα πολυλέω πλέον έρχομαι γήπεδο με τον γιο μου, μπορώ να μυρίζω το χορτάρι, να παρακολουθήσω και τα 90/ του αγώνα και να αντικρίζω τον ουρανό ευτυχισμένος άσχετα με το αποτέλεσμα. Στη διάβαση γίνονται ωραία πράγματα και υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να ξαναπατήσουν στα πόδια τους και να τους δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Ίσως ένα διπλό με τους συναθλητές σου να τους δώσει παραπάνω δύναμη. Αν το κανονίσεις θα χαρώ να παίξω μαζί σου. Βασίλης”.

Τον ευχαριστώ μέσα από την ψυχή μου, η ιστορία της ζωής του οδηγός μου».

Οι δυσκολίες σε ατσαλώνουν για τη συνέχεια;

«Πέρασα πολλές δυσκολίες στην καριέρα μου όμως τις αγαπάω μια-μια ξεχωριστά. Χωρίς εκείνες δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που σου μιλάει σήμερα».

Άλλαξε το ποδόσφαιρο για σένα όταν προέκυψε ο επαγγελματισμός;

Το να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ήταν το παιδικό μου όνειρο, το οποίο πραγματοποιήθηκε. Όταν είσαι παιδί βλέπεις με άλλη ματιά τα πράγματα, πιο ανθρώπινα, πιο ρομαντικά και μακάρι να μπορούσα να δω με κείνα τα μάτια και σήμερα... Όμως όσο μεγαλώνεις και γίνεται αυτό που λάτρεψες δουλειά και οργανώνεται όχι για να είναι παιχνίδι, αλλά για να εμποδιστεί να είναι παιχνίδι και πρέπει να δουλέψεις σαν μηχανή ώστε να κερδίσεις η να κερδίσεις, αυτόματα γκρεμίζεται το παιδί μέσα σου, το οποίο παίζει για την απόλαυση της ομορφιάς του παιχνιδιού και μόνο και γίνεται θηρίο».

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη βία;

«Η πρόληψη πρέπει να μπει στη ζωή μας και όχι η καταστολή. Από παιδιά μας μάθανε πως πρέπει να πάμε στο σχολείο γιατί χωρίς το απολυτήριο δεν θα μπορέσουμε να βρούμε δουλειά και όχι για την ουσία της μόρφωσης. Μας είπαν πως πρέπει να φοράμε ζώνη όταν οδηγούμε, γιατί αλλιώς θα δεχτούμε κλήση και όχι για την ουσία της αασφάλειας. Κάτι έχει πάει λάθος. Το ίδιο ισχύει και για το γήπεδο, μας μάθανε πως βρίζοντας αντιπάλους ή διαιτητές βοηθάμε την ομάδα μας».

Ο λόγος σου είναι βαθιά πολιτικός. Τι γνώμη έχεις όμως για τους... επαγγελματίες πολιτικούς;

«Τι να πω για τους πολιτικούς... Αυτοί παίζουν τις ζωές μας στα ζάρια κι εμείς αντί να αντιδράσουμε ευχόμαστε να μην χάσουν».

Τι είναι ευτυχία για σένα;

«Ο Καμύ έλεγε πως ευτυχία είναι να καείς από τον ήλιο, ο Βέγγος έλεγε να σε αγκαλιάζουν δυο χεριά, εγώ λέω πως ευτυχία είναι να περνάς τα χρόνια σου χωρίς να προσπαθείς να φτιάξεις τη ζωή σου ξεχνώντας να τη ζήσεις».

Τι φοβάσαι για το μέλλον;

«Φοβάμαι πως αφήνουμε επικίνδυνα το τέρας να συνηθίσει να ζει στη ζωή μας με συνέπεια το επόμενο βήμα να είναι να του μοιάσουμε».

Τι κρατάς περισσότερο από τα χρόνια που πέρασες στον Πανιώνιο;

«Κρατάω τρεις στιγμές από τον Πανιώνιο. Το διπλό στο Καραϊσκάκη, η συμπαράσταση του κόσμου στους κατοίκους της Χαλκιδικής και την αλληλεγγύη προς την Ηριάννα. Επίσης θα μου μείνει αξέχαστο το παιχνίδι στη Ριζούπολη με τον Απόλλωνα, που οι οπαδοί των γηπεδούχων μπήκαν αγκαλιά με τους δικούς μας στο γήπεδο, σπάζοντας την απαγόρευση μετακίνησης και δείχνοντας πως αν θέλουμε μπορούμε».

Πρόσφατα ο πρώην συμπαίκτης σου, Φιόρι Ντουρμισάι, μας είπε συγκλονιστικές ιστορίες για τον ίδιο, αλλά και για παίκτες που γκρεμίζουν την διαδεδομένη εικόνα του γκλάμουρ και γεμάτου φράγκα επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ποια είναι η γνώμη σου;

«Τη συνέντευξη του Φιόρι τη διάβασα όλη. Τα βιώματά του με συγκλόνισαν, όχι όμως οι αποκαλύψεις για τον ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στην Ελλάδα. Μην βλέπετε τη βιτρίνα, ένα 5% με 15% βγάζει χρήματα ώστε να εξασφαλίσει το μέλλον του. Οι υπόλοιποι παλεύουν με ελάχιστες αποδοχές, τις οποίες σας πληροφορώ ότι δεν τις παίρνουν κιόλας. Όλη η Β' εθνική πέρυσι έπαιξε χωρίς ασφάλεια. Κάθε παιχνίδι κορώνα-γράμματα. Και τα παιδιά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα γιατί μας αντιμετωπίζουν σαν προϊόντα αναλώσιμα. "Αν δεν θες φύγε, έχει πίσω πολλούς που παίζουν". Και φυσικά για να μην κρυβόμαστε, μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όλο αυτό έχουμε οι παίκτες της Super League kai o ΠΣΑΠ, γιατί δεν μπήκαμε μπροστά, επιτρέποντάς το».

Πρωτοστάτησες στην συγκέντρωση υπογραφών για την αλληλεγγύη στην Ηριάννα Β.Λ. Τι σου έδειξε αυτή η εμπειρία και πώς αισθάνεσαι τώρα που επιτέλους αθωώθηκε;

«Πιστεύω πως ο αθλητής εάν θέλει μπορεί να βελτιώσει τον κόσμο και ο λόγος είναι ότι επηρεάζει ριζικά ένα παιδί, τον τρόπο σκέψης του, την παιδεία του, την ίδια του τη ζωή. Και τα παιδιά μπορεί να είναι σήμερα το 20% του πληθυσμού της γης, όμως είναι το 100% του μέλλοντος της. Βλέποντας την κατάφωρη αδικία εις βάρος της Ηριάννας και το κύμα αλληλεγγύης σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να μιλήσει και ο αθλητής. Να γίνει η φωνή του αδικημένου.

Να δείξει ότι μπορεί να αγωνιστεί και για κάτι πιο κρίσιμο από ένα παιχνίδι. Στην αρχή υπολόγιζα γύρω στις 20 υπογραφές, όμως το κύμα ήταν τεράστιο και υπέγραψαν 80 προσωπικότητες από όλο το φάσμα του αθλητισμού. Δεν σας κρύβω πως ήταν ουτοπία για μένα όλο αυτό και μου δίνει σημάδι ελπίδας για έναν καλύτερο αθλητισμό. Η αθώωση της είναι μια νίκη, μια νίκη της αλληλεγγύης, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ηριάννα που όπως γράφουμε και στο κείμενο μας μπορεί να ήμουν εγώ, μπορεί εσύ, μπορεί τα παιδιά μας. Έχασε έναν χρόνο από την ζωή της στην φυλακή και αυτό είναι κάτι μη αναστρέψιμο».

Άγγλος δημοσιογράφος που είχε έρθει στην Ελλάδα για να μελετήσει τα ενδημικά προβλήματα του ποδοσφαίρου μας, είχε αποφανθεί πως το μεγάλο ζήτημα είναι η δύναμη και η επιρροή των ιδιοκτητών. Συμφωνείς;

«Είναι και αυτό ένα από τα πολλά προβλήματά του ποδοσφαίρου μας, η καλύτερα του αθλητισμού μας. Βλέπουμε τους παράγοντες να πρωτοστατούν, ή να επηρεάζουν με τις δηλώσεις ή αναρτήσεις τους επεισόδια. Αυτό πρέπει να αλλάξει, εκείνοι είναι που θα δείξουν τον δρόμο».

Με ποια ποδοσφαιρική μορφή του παρελθόντος θα ήθελες να έχεις υπάρξει συμπαίκτης και σε ποια ομάδα θα ήθελες να έχεις αγωνιστεί;

«Δεν ξέρω αν θα ήθελα να παίξω με κάποια προσωπικότητα, το σίγουρο είναι πως θα ήθελα να παίξω στη γειτονιά μου κόντρα στην άλλη γειτονιά, να παίζω μέχρι να μην φαίνεται η μπάλα, να ματώσουν τα γόνατά μου, να γυρίσω σπίτι μαύρος από τη σκόνη και να κοιμηθώ γνωρίζοντας μόνο αυτή την πλευρά του ποδοσφαίρου. Για το δεύτερο σκέλος, όταν φόρεσα για πρώτη φορά τη φόρμα προπόνησης του Ηρακλή στα 15 μου, φεύγοντας από την Ιερισσό, είχα σαν όνειρο να αγωνιστώ στην πρώτη ομάδα. Δεν υπήρχε περίπτωση να γύριζα πίσω αν δεν έπαιζα έστω και ένα παιχνίδι. Το παιδικό όνειρο εκπληρώθηκε, άρα έπαιξα στην ομάδα που ήθελα».

Πηγή Gazzetta.gr
Διαβάστε περισσότερα...